Het is, ook na tien jaar, nog altijd een project waar ik graag aan terugdenk. In 2005 klopte het Deventer Ziekenhuis bij ons aan met de vraag of we wilden helpen met het invoeren van een EPD. Het ziekenhuis had vergevorderde plannen voor nieuwbouw, en de Raad van Bestuur had het verstandige besluit genomen dat in die nieuwbouw voor papieren patiëntendossiers geen plaats meer was.
Met de intentie was dus niets mis, maar met de uitvoering van de plannen waren er problemen. Feitelijk lag het project al een jaar stil omdat noch het management, noch de zorgverleners en noch de leverancier er helemaal klaar voor waren.
Het was tijd voor een pragmatische oplossing, bleek al snel. Onder het motto ‘Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan’, kozen we voor een uiterst simpel EPD met veel vrije tekstruimte. Zo’n systeem was eenvoudig in te voeren en – belangrijker misschien nog – eenvoudig te gebruiken. Eerst moesten alle betrokken in de dagelijkse werkpraktijk maar eens van het belang van een EPD worden overtuigd, vonden we. We noemden het daarom een ‘overtuigingsproject’.
Het resultaat was naar wens. Enkele maanden voordat de nieuwbouw rond was, konden de papieren dossiers de versnipperaar in. Alle informatie was elektronisch opgeslagen. Weliswaar was er vooral sprake van een digitalisering van de bestaande werkpraktijk, terwijl een optimaal functionerend EPD juist om nieuwe werkprocessen vraagt, maar dat was op dat moment nu eenmaal het hoogst haalbare. Het Deventer EPD heeft uiteindelijk een flink aantal jaren naar tevredenheid gefunctioneerd.
Het lijkt langer, maar het is dus toch echt nog maar tien jaar geleden dat we serieus begonnen met het invoeren van EPD's in Nederlandse ziekenhuizen. Inmiddels zijn digitalisering en ICT de gewoonste zaak van de wereld, al is het maar omdat iedereen er om vraagt: patiënten, artsen, management, toezichthouders, de politiek... Voor een goede zorg kunnen we niet meer om het EPD heen.
De vragen voor de komende tien jaar zijn dus anders dan de vragen van het afgelopen decennium. Niet langer: hoe regelen we dat zorgverleners gebruik maken van ICT? Maar: 'Hoe ontzien we de gebruikers? Hoe voorkomen we een stortvloed van onbelangrijke details? En hoe regelen we het dat al die opgeslagen informatie zo effectief mogelijk wordt benut?' Niet alleen om de zorg in het ziekenhuis zelf beter te maken, maar ook, met behulp van de veelbesproken Big Data, om de zorg als geheel naar een hoger plan te tillen.
Nieuwe vragen, die opnieuw een groot beroep doen op ons denkvermogen en overtuigingskracht, maar waarop we zeker weer nieuwe antwoorden vinden. Misschien nog wel sneller dan de tien jaar die nodig waren om van de EPD's in de Nederlandse ziekenhuizen een succes te maken.
Het uitvoeren van een grootschalig ICT-project is verdraaid lastig. Soms kloppen er zorginstellingen bij ons aan die al drie keer gepoogd hebben een EPD of ECD te implementeren, zonder succes.
We leven in een tijd waar ingrijpende digtiale veranderingen plaatsvinden. Digitale middelen maken het steeds meer mogelijk voor patiënten om zelf de regie te nemen. Deze digitalisering heeft grote impact in zorgorganisaties en vraagt veel van bestuur tot zorgmedewerkers.
Lees verder
