Het was een nieuwsbericht dat mij enkele weken geleden trof. Vier ziekenhuizen in de Zuidvleugel van de Randstad (Het Van Weel-Bethesda Ziekenhuis, het Ikazia Ziekenhuis, het Maasstad Ziekenhuis en het Spijkenisse Medisch Centrum) nemen gezamenlijk een EPD in gebruik. Het ligt voor de hand, want de zorginstellingen werken al langer nauw samen, maar een interessante ontwikkeling is het niettemin.
Waarom? In de eerste plaats omdat het principe shared care eraan ten grondslag ligt. ‘Onze zorgverleners kunnen met het gezamenlijke EPD veel gemakkelijker en sneller samenwerken,’ zei Maasstad-directeur Anton Westerlaken bij de presentatie. ‘Het maakt het mogelijk om efficiënter patiëntinformatie te delen, zowel met de ziekenhuizen onderling als met de ketenpartners, zoals huisartsen, apothekers en laboratoria.’
In de tweede plaats raakte het bericht me omdat het getuigt van een visie op de toekomst. Ziekenhuizen nemen steeds meer hun eigen plek in de zorg in, dat is eigenlijk onvermijdelijk. Het ene ziekenhuis is groot, het andere klein. Het ene ziekenhuis richt zich op de relatief eenvoudige behandeling van grote groepen patiënten, het andere zoekt juist de specialisatie van bepaalde aandoeningen. Het ene ziekenhuis heeft een regionale of misschien zelfs een landelijke functie, het andere richt zich vooral op de lokale markt. Met een gemeenschappelijk EPD maak je van al die verschillende ziekenhuizen één virtuele organisatie, waarvan de onderdelen de kant op kunnen gaan die hen en hun partners – en de patiënt natuurlijk – uiteindelijk het meeste oplevert.
Tot slot, en dat spreekt me misschien nog wel het meeste aan: het gemeenschappelijke EPD in Rotterdam-Zuid getuigt van een grote bestuurlijke moed. Het is namelijk niet niks, zo’n project. Alle betrokkenen moeten zich ervoor inspannen, terwijl iedereen het druk heeft en de baten pas later duidelijk worden. Net als bij alle grootschalige vernieuwingen zal de weerstand aanzienlijk zijn geweest, en in dit geval komen daar ook nog eens de cultuurverschillen tussen de organisaties bij.
Zo'n klus niet alleen beginnen maar ook nog eens tot een goed einde brengen: daarvoor moet je niet alleen over een visie beschikken, maar ook over bestuurservaring, managementcapaciteiten en niet in de laatste plaats lef.
We leven in een tijd van ingrijpende maatschappelijke, economische en technologische veranderingen.
Op welke wijze maakt de CIO het verschil bij de digitale toekomst van organisaties?
We weten het allemaal: het belang van goede ICT is tegenwoordig van levensbelang voor ziekenhuizen. Zonder digitalisering red je het niet meer. Kennis van technologie en ICT moet ook geborgd zijn in de raad van toezicht.
Lees verderDigitalisering in het ziekenhuis levert vaak nog te weinig op. De belangrijkste voorwaarde voor duurzame digitale transformatie en digitalisering in ziekenhuizen is toewijding. Duurzame digitale transformatie in de zorg komt het beste van de grond als alle betrokkenen die toewijding hebben. De bestuurders die de grote lijnen in de gaten houden. De programmamanager die regelt dat het proces goed loopt. De ICT’ers die de techniek verzorgen. De CIO en de CMIO die de linking pin zijn tussen techniek en werkvloer.
Lees verder
