Binnen overheid en zorg is ketensamenwerking even gebruikelijk als noodzakelijk. Binnen deze samenwerkingsverbanden wordt enorm veel informatie uitgewisseld. Maar de goede informatie delen op de goede manier blijft een uitdaging. Waarom goede informatie-uitwisseling binnen ketens nodig is vertelt Frank Hendriksen.
Ketensamenwerking
Binnen overheid en zorg is ketensamenwerking even gebruikelijk als noodzakelijk. Of het nu gaat om de casus van een werkzoekende, een budgethouder van een persoonsgebonden budget (PGB) of een patiënt die met meerdere ziekenhuizen te maken heeft: overheidsorganisaties moeten samenwerken om de casus tot een goed eind te brengen. Maar binnen die organisaties bestaan uiteenlopende visies op (keten)samenwerking vertelt Frank Hendriksen. ‘Iedere organisatie heeft zijn eigen visie op samenwerking en informatie-uitwisseling. Alleen door het delen van die visie krijgen ketenpartners respect voor elkaar en begrip voor elkaars standpunten.’
Inzicht
‘Ketenpartners realiseren zich vaak niet dat wat voor hen logisch is dat voor een andere ketenpartij helemaal niet is. Voor Persoonsgebonden budgetten (PGB’s) is bijvoorbeeld een portal ontwikkeld waarin budgethouders zelf hun PGB beheren en afspraken maken met zorgverleners. Voor gemeenten is het logisch dat zij bepalen hoe ze het PGB toekennen. Sommige gemeenten willen eerst een zorgovereenkomst met de zorgverlener zien voordat ze budget toekennen, andere gemeenten doen dat andersom. Dat moet allebei mogelijk zijn in de gezamenlijke portal, waardoor die complexer wordt. Bovendien staan gemeenten ook niet stil bij de vraag wat dit betekent voor zorgverleners die in meerdere gemeenten werken.’
Perspectief vanuit burger
‘Om onderlinge wisselwerking inzichtelijk te maken in dit soort situaties brengen wij de informatiestromen in kaart met een keten-landschapsfoto en een metrokaart. We geven de organisatieverantwoordelijkheden van de partners aan, geven weer welke informatie wordt uitgewisseld en waarom én schetsen de externe omgeving van de keten. Zo brengen we twee perspectieven samen: het ketenperspectief én het perspectief van de individuele organisatie in die keten. Door vanuit het perspectief van burgers hiernaar te kijken wordt de noodzaak voor goede samenwerking helemaal voelbaar. Dan heb je het gesprek over waar het echt over moet gaan: doen we wat werkt voor de burger?’
Oplossingen die werken
Helemaal lastig zijn veranderingen in wetgeving die gevolgen hebben voor meerdere ketenpartners, zoals recent de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz). Hendriksen: ‘Die betekent onder andere toegenomen administratieve last bij het Openbaar Ministerie (OM). Die last stijgt verder als het de GGZ-instellingen niet lukt om de juiste informatie digitaal aan te leveren. Voor een geslaagde samenwerking is het dus cruciaal dat de informatie-uitwisseling verbetert; de ene partner moet daarvoor een extra stap zetten (GGZ) terwijl de andere daarvan profiteert (OM). Wij maken deze knelpunten zichtbaar en gaan met de ketenpartners op zoek naar oplossingen die voor alle partners werken. Het verbinden van de partijen om op alle niveaus tot een gezamenlijk inzicht te komen is een randvoorwaarde om in samenwerkingen de informatie-uitwisseling te krijgen die echt werkt.’
Terug naar het overzicht
