Elke nieuwsbrief die ik ontvang heeft titels als: ‘technologie als antwoord op het medewerkerstekort’ of ‘de digitale transitie moet ingezet worden’. Grote woorden waar veel zorgmedewerkers onwennig en twijfelachtig naar kijken. Natuurlijk gebruikt iedereen internetbankieren en social media en koop je online je kleding. Maar de toepassing van technologie maakt het gebruik ervan in je zorgwerkzaamheden niet automatisch makkelijker. We moeten ‘anders gaan werken’, maar hoe dan?
Wij vragen van de huidige generatie zorgverleners dat zij de zorg blijven leveren zoals iedereen die gewend is én tegelijkertijd het vak duurzaam achterlaten voor de volgende generatie. Maar in de zorg weten ze het al langer: de zorg moet anders en duurzamer. De zorg en aandacht zoals we dat nu gewend zijn gaat veranderen. Gewenst of niet. De volgende generatie moet op een andere manier gaan werken. Eigenlijk vragen we van de huidige zorgmedewerkers of ze de functie zo willen inrichten dat ze deels misbaar worden. Wie kan dat nou voor zichzelf? Er is zoveel te verliezen, het contact, je gewoontes, de redenen waarom je ooit voor de zorg hebt gekozen. En wat krijg je ervoor terug? Dat is voor veel zorgmedewerkers nog een grote vraag.
Routine
Hoe vaak hoor ik nog: ‘ze zijn niet digitaal vaardig in de zorg en willen niet aan de technologie’. Deels zie ik dat ook, maar het is meer dan deze oppervlakkige constatering. Medewerkers hebben een routine opgebouwd in het signaleren, snel schakelen en snel voelen wanneer iets niet pluis is of wanneer een cliënt iets heel anders nodig heeft. En hoe zet je die routine en gewoontes – die grotendeels onbewust zijn opgebouwd – om in dezelfde meerwaarde, maar dan met technologie? Als wijkverpleegkundigen ergens binnenkomen, zien ze in één oogopslag of gordijnen open zijn, de post wordt opengemaakt en of planten verzorgd worden. Dat geeft zoveel informatie over de redzaamheid van iemand. Maar hoe werken deze zintuigen als je dit contact met beeldzorg gaat voeren? Dat vraagt ervaring opdoen, ervaringen delen en aangeven wat je mist om daar een oplossing in te vinden.
Om na te kunnen denken over innovatie heb je tijd nodig voor reflectie. Reflectie op de manier waarop je routines zijn opgebouwd en hoe je het werk uitvoert. En die tijd is er vaak niet op een drukke dag met te weinig collega’s en veel cliënten met een zorgvraag.
Visie op zorgtechnologie
Aan de hand van een verzameling zorgmethodieken hebben wij een model ontwikkeld om samen met de zorg te kijken naar een visie op zorgtechnologie. Met dit model schrijven wij niet voor welke keuzes je moet maken, maar het helpt de organisatie om zélf de keuzes te maken. De beste voorbeelden komen namelijk vanuit de zorg zelf. Het gaat namelijk over concrete afspraken die je als organisatie met cliënten en verwanten maakt. Over herkenbare en praktische domeinen die je bespreekt als iemand in de zorg komt of meer zorg nodig gaat hebben. Op basis van de gestelde doelen die je als organisatie met de omgeving hebt gesteld kijk je welke technologie daarbij kan helpen. Wij kunnen wel de kennis over de technologie aanreiken en in gesprek gaan hoe de toepassing daarvan in het proces kan landen.
Duurzaamheid van zorg
Een druppel op een gloeiende plaat? Misschien, maar als we komende jaren deze druppels overal laten vallen, hoop ik dat zorgmedewerkers zelf deze kleine stappen kunnen zetten met de toepassing van technologie. Dat ze zelf een antwoord gaan vinden op die vraag: anders werken, maar hoe dan?
En of die toepassingen druppels of grote transities zijn weet ik niet. Maar werken aan de duurzaamheid van de zorg is altijd groei.
Terug naar het overzicht
Maak kennis met
.jpg)