Het zijn werelden die nog altijd sterk van elkaar verschillen: die van de zorg en van de ICT. Als verbindende schakel tussen die twee word ik daar in mijn werk bijna elke dag weer door verrast.
ICT’ers vinden het nog wel eens lastig om zich te verplaatsen in het werk van zorgverleners. Dan leveren ze een supermooie laptop, die teveel weegt om mee te sjouwen van de ene cliënt naar de andere. Of ze zijn zich er niet van bewust dat het zinvol kan zijn om gegevens telkens opnieuw in te voeren, omdat dit een rol speelt in het denkproces van de zorgverlener of in het opleidingstraject van een arts of verpleegkundige.
Zorgverleners op hun beurt beschouwen ICT als iets dat zich op betrekkelijk grote afstand van hun eigen belevingswereld bevindt. Soms hebben ze een probleem met (een modern woord, maar ik gebruik het maar even) het eigenaarschap ervan. ICT, zijn ze geneigd te denken, is niet iets van henzelf, maar van een ander. Van de ICT-afdeling van hun zorginstelling bijvoorbeeld. Of van de softwareleverancier. Of van hun adviseur – iemand zoals ik dus.
Wat gebeurt er als een zorgverlener met zo’n blik naar zijn beeldscherm kijkt, waar bijvoorbeeld een ECD op is te zien? Het zou zomaar kunnen dat deze arts of verpleegkundige de informatie op het scherm te onoverzichtelijk vindt. Een grote hoeveelheid gegevens, niet geheel duidelijk gerangschikt, waar hij of zij moeilijk wijs uit kan worden.
Als je niet oppast, wijt deze zorgverlener dat aan de techneuten – aan de collega’s van de ICT-afdeling dus, aan de leverancier, of aan mij. Maar dat zou geen recht doen aan de realiteit. Die realiteit is namelijk dat de gegevens die de zorgverlener op zijn scherm ziet, van hem of haar zijn, en niet van iemand anders (of het zou de patiënt moeten zijn, maar dat is iets voor een volgend verhaal).
Het begint allemaal met eigenaarschap van de gegevens in je ECD. Zorgen voor kwaliteit op het niveau van de eindgebruiker. Actief meedenken en mee ontwikkelen op het niveau van functionaliteit in je ECD. Op een stimulerende manier meewerken aan een goede ontwikkeling binnen je eigen organisatie. Daar hoort ook bij dat je aanvaardt dat de markt nog niet alle wensen kan vervullen. Maar neem het eigenaarschap op van wat er wel is en hoe je dat inzet in je eigen werk. Dan zet je grote stappen.
De kwaliteit van het ECD valt of staat met de kwaliteit van het gebruik: het besef dat je die kwaliteit als zorgverlener in eigen hand hebt, is belangrijk. Wat er in je ECD staat, dat heb je zelf in de hand. Neem de regie, en de kwaliteit gaat met sprongen omhoog.
Dat lukt niet van de ene dag op de andere, dat begrijp ik goed. Dat vraagt om een verdere ontwikkeling van het ICT-denken bij zorgverleners. Noodzakelijk is het wel. Want alleen als de werelden van de zorg en de ICT dichter bij elkaar komen, en de bewoners van die werelden elkaar beter begrijpen, kunnen we de zorg echt beter maken.
De jaarlijkse inventarisatie van M&I/Partners naar het gebruik van elektronisch cliëntendossiers in de ouderenzorg en gehandicaptenzorg laat dit keer weinig verschillen zien ten opzichte van vorig jaar. Ondanks het feit dat nu de top-100 uit beide sectoren is onderzocht. Dat wil niet zeggen dat de markt stilstaat.
Lees verderBekijk onze praatplaten over elementen die bij kunnen dragen aan een informatievoorziening die voorziet in de veranderende behoeftes in een veranderend zorglandschap. Graag gaan wij met u in gesprek over de toekomst van de zorg in Nederland.
Lees verder
