PGO-paradoxen

5 juni 2023

PGO’s blijven voor ons een boeiend onderwerp. In de afgelopen periode heeft Dawn van Cranebroek onderzoek gedaan naar PGO's. We hebben Dawn een uitdagende onderzoeksvraag gegeven die ons sterk bezighoudt: wat is de intrinsieke motivatie voor het gebruik van PGO's bij de gemiddelde burger met weinig zorginteractie? Hoewel de resultaten niet altijd verrassend zijn, zijn de paradoxen zeker het vermelden waard.

De intrinsieke motivatie paradox

Als je iets niet kent (PGO's), kan je er ook geen intrinstieke motivatie voor hebben. Wanneer mensen er wel kennis mee maken, kunnen ze intrinsiek gemotiveerd raken om het te gebruiken.

Intrinsieke motivatie verwijst naar de innerlijke drive die een persoon ervaart om iets te doen. Tijdens ons onderzoek waren we nieuwsgierig naar de vraag of intrinsieke motivatie gestimuleerd kan worden en of het dan nog steeds intrinsiek is. Het blijkt dat intrinsieke motivatie wel degelijk gestimuleerd kan worden. Het is als een latente energie die in mensen aanwezig is.

Wat daarnaast uit het onderzoek bleek is dat het van belang kan zijn wie het introduceert, de volgende paradox was geboren.

De (huis)arts paradox

Uit de interviews en ingevulde vragenlijsten van burgers (zonder ziektebeeld) blijkt dat ze bereid zijn PGO's een kans te geven (30%) als deze actief en persoonlijk wordt aangeboden door de (huis)arts. Ze willen graag dat de arts de meerwaarde uitlegt en toelicht.

In onze projecten met PGO-componenten krijgen we vaak te horen dat artsen momenteel te weinig tijd hebben en de meerwaarde van PGO's in de huidige vorm nog onvoldoende zien om actief te communiceren. Daarnaast is het idee achter PGO's eigenlijk dat burgers zelf initiëren en kiezen, niet dat artsen het voorschrijven.

Verder blijkt uit het onderzoek dat de eisen en wensen van de gemiddelde burger niet overeenkomen met hoe huidige PGO's zijn ingericht. Ze willen graag medicatie kunnen aanvragen, afspraken kunnen maken en inzicht hebben in de kosten van zorg en hun eigen risico via een PGO. Op dit moment zijn er geen PGO's die aan deze behoeften kunnen voldoen.

Ons advies

Het lijkt erop dat we de komende maanden (misschien zelfs jaren) voor een kip-en-ei-dilemma staan. Namelijk, wanneer is een PGO "goed genoeg" om echt interessant te zijn voor de burger zonder tussenkomst van een externe initiator? En hoe komt de informatie bij de burger als we er niet over communiceren? Een PGO is opgenomen in het IZA, dus we moeten er de komende jaren vanuit de zorgsector aan blijven werken.

Ons advies: "verberg" de PGO in een breder nut. Denk aan de QR-code voor toekomstige pandemieën. Misschien kan de PGO dienen als Europese gezondheidspaspoort of digitaal vaccinatieboekje. Maak PGO's nuttig voor de alle burgers, zodat de intrinsieke motivatie vanzelf ontstaat en de zorgverlener wordt ontzien.